"Bhagwan, Anlayış ve yanlış anlayış ne demektir?"
Zihin yanlış anlayış demektir. Zihin sizin önceden kabullenilmiş sonuçlar -önyargılar- taşımanız manasına gelir. Bu dünya gerçekte varolan değil bizim zannettiğimiz -zihnimizdekilerin izdüşümünü gördüğümüz- bir dünyadır.
Zihin bir engeldir. Görmenize izin vermez, hissetmenize, bilmenize, anlamanıza. Zihin yanlış anlamalara neden olur. O tüm bozulmanın kaynağıdır. Zihni bir kenara koymadıkça gerçek anlayış ortaya çıkmaz. Anlayış zihnin olmadığı durumdur. Meditasyon bu durumdan ibarettir. Meditasyon zihni bir yana koyma sanatıdır. Zihnin müdahalesine izin vermemektir. Zihnin gerçekle aramıza girmesine izin vermemektir. Gerçeklikle, herhangi bir -felsefi, politik, dini- müdahalenin etkisi olmadan yüz yüze geldiğinizde -arada herhangi bir ideoloji olmadığında, gerçek sizden yansıdığında; aynı ağacın gölde, yüzün aynada yansıması gibi- o zaman anlayış vardır. Anlama -anlayış- meditasyonun bir yan ürünüdür. Yanlış anlayış ise zihnin gölgesidir. İnsan yaşamı için iki yol vardır. Birincisi bir zihin gibi yaşamak, ikincisi meditasyon gibi yaşamak. Eğer zihin gibi yaşarsanız yanlış anlayış içerisinde olursunuz. Zaten çevrenizdeki milyonlarca insan zihniyle anlıyor. Hiçbir zaman gerçeğe ne yaptığının, onu nasıl çarpıttığının, onu nasıl sürekli inkar ettiğinin farkında olmadan. Zihninizden bilgi almak yerine, onun nasıl engelleyici bir işlevi olduğunu görün.
Fakat size benzer zihinlerle beraber yaşıyorsanız zihninizin nasıl engelleyici bir etkisi olduğunu görmezsiniz. Bir Hıristiyan, bir Hıristiyan ile yaşar ve Hıristiyanlıkta herhangi bir yanlışlık görmez. Bir Hindu bunu çok daha kolay görür çünkü aynı zihin gurubuna dahil değildir. Hepsi, birbirinin yanlışlığını görebilir. Fakat aslında yanlış olan zihindir. Size şu din veya bu din doğrudur demiyorum. Yanlış olan zihindir, zihinsizlik doğrudur. Zihinsizlik durumu herhangi bir sıfat taşımaz. O Hindu, Müslüman veya Hıristiyan olamaz. Ancak zihnin sıfatı olabilir ve bu sıfatla sınırlanır. Kesin tanımlamaları ve sınırları olur. Zihinsizlik ise sonsuz genişliktedir. Muazzam uzay gibidir. O boştur, berraktır, aydınlıktır, şeffaftır.
Fakat hepimiz önyargılarımızla yaşıyoruz. Geçmişimiz, hayatımızı yönlendiriyor. Bize ne söylendiyse onu tekrar ediyoruz. Bize ne söylendiyse onu çocuklarımıza söyleyeceğiz. Bu durum hastalıkların nesilden nesile aktarımı gibidir. Biz buna miras deriz, kültür deriz, din deriz, şanlı geçmiş deriz. Aslında geçmiş ölüdür, geçmişi taşımak kendini öldürmektir. Şu anda yaşamak, gerçekten canlı olmanın ve gerçekle uyum içinde olmanın tek yoludur. Tanrı daima şu anın içerisindedir, ne geçmişte ne de gelecekte. Tanrı vardı veya olacak diyemezsiniz. Tanrı var diyebilirsiniz. Zihinsizlik durumu şu anı yaşayabilir, zihin ise hiçbir zaman şu anı yaşayamaz. O ya geçmişte ya da gelecekte yaşar. Size soyut bir teoriden bahsetmiyorum. Sadece size durumu izah ediyorum. Bu durumu deneyebilirsiniz. Her düşüncenin nereden geldiğine bakın. Ya geçmişe aittir ya da gelecekle ilgili arzularınıza. Zihin hiçbir zaman şu anı yaşamaz.
Anlayış, olan ile uyum içerisinde olmaktır. Tam bir uyum, Tao ile, Tanrı ile, Dhamma ile, gerçek ile uyum. Benim sanyasilerim herhangi bir dine ait değiller, gerçeğe aitler. Hem dışta hem içte olan bir gerçekliğe aitler. Hem içtekiyle hem de dıştakiyle uyum içerisinde yaşarlar. Uyum, anlayışın son noktasıdır.
Buda buna bilgelik yani prajna demiştir. Buda, meditasyonun bir araç, bilgeliğin de son nokta olduğunu söyledi. Meditasyon bir ağaç, bilgelik ise onun çiçeğidir. Ancak insanlar önyargılarını taşımaya devam ediyorlar. İdeolojilerini, politik doktrinlerini, teolojilerini, milliyetlerini, geçmişlerini taşımaya devam ederek aptal olarak kalmaya devam ediyorlar.
Eğer aptal olarak kalmak istiyorsanız, zihne yapışın. Zihin çok gelişmiş bir hal alabilir ancak o gelişmiş bir aptallıktan başka bir şey değildir. Zeki gibi davranmak bir aptallıktır. Buna aydınlar sınıfı deriz -entelektüeller. Aslında bunların çoğu gerçekten zeki insanlar değildir. Onlar sadece -mış gibi yaparlar. Profesörler, yazarlar, filozoflar, akademisyenlerin çoğunluğu. Aksi takdirde Buda'lar olurlardı. Onların zihni çok fazla bilgiyle doldurulmuştur -zihnin çok fazla bilgi biriktirme yeteneği vardır.
Psikologlar, tek bir zihnin hayal edilemez bir bilgi toplama potansiyelinin olduğunu buldular. Bu nasıl olabilir? Psikologlar tek bir zihnin dünyadaki tüm kitapların bilgisini içinde bulundurabileceğini söylüyorlar. Böyle bir insan çok zeki görünebilir. Büyük bir bilgi birikimi olabilir. Aslında o bir bilgisayar haline gelmiştir. Onun gündelik hayatına bakarsanız bu bilgilerin çok ta bir işe yaramadığını görürsünüz. Günlük olaylara tepkilerinin bayağı olduğunu görürsünüz. Eğer onlara bildikleri bir şeyi sorarsanız -yeterince bilgili oldukları bir konuda- o zaman büyük ve çok zeki insanlar olarak görünürler.
Bilinen bir akademisyen büyük bir otelde kalırken, resepsiyondaki görevliye bir şikayetini anlatmaya başlar. "Bu ne biçim otel, banyoda bir tuvalet kağıdı bile yok."
Görevli "Üzgünüm efendim bir yanlışlık olmalı."
"Bu kadarı da fazla dün gece temizlenemedim, tuvalet kağıdı yoktu. Ne işe yaramaz adamlarsınız."
O sırada otel müdürü görevlinin yardımına gelir "Beyefendi önce oda servisini aramalıydınız, diliniz yok mu?" der.
"Tabii ki dilim var ancak dilimle o işi nasıl yapabilirim ki, ben akrobat mıyım?" diye yanıtlar akademisyen.
Normal insanların, gizlenmiş aptallığınızı görmesi zordur. Fakat bir Buda ile karşılaşırsanız, onun X ışınlı bakışları aptallığınızı anında yüzünüzden okur.
Yorumlar
Yorum Gönder