"Bhagwan, Bir insan ölümle yüz yüze geldiği zaman bile gülebilir mi?"
İnsanına göre değişir. Bazı insanlar vardır ki hayat onlara tüm güzelliğini ve neşesini gösterdiği zaman bile donuk ve ölü gibi davranırlar. Fakat uyanmış bir insan gerçekten zekice davranır ve ölümle yüz yüze gelince dahi gülebilir.
Hallacı Mansur öldürülürken bile güldü. Ona "Deli misin niye gülüyorsun?" diye sorduklarında "Siz başka bir şeyi öldürüyorsunuz. Tanrı olduğumu söylediğim için beni cezalandırmak istiyorsunuz. O zaman beni cezalandırın. Fakat neden bu bedeni cezalandırıyorsunuz? Bu zavallı bedenin suçu ne? Bu durum suç işlediği için o insanın evini cezalandırmaya benziyor. Ben buna gülüyorum" der.
Zen ustalarının da çok şakacı bir şekilde öldükleri bilinir. Sanki onlar için ölüm bile bir şakadır.
Bir Afrika kabilesi Zen ustasını kazana koyar ve yemek için pişirmeye başlar. Aniden Zen ustası gülmeye başlayınca kabile şefi dayanamayıp sorar "Bunda gülecek ne var acaba?" Zen ustası yarı pişmiş bir kahkaha ile yanıt verir "Kakamı yaptım da ona gülüyorum."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder